Een handje helpen in Philippi, township

Ze zeggen dat het winter wordt maar elke morgen word ik nog steeds wakker met de zonnestralen op mijn gezicht, heerlijk kan ik je vertellen. Alleen als de zon onder gaat dan koelt het flink af hier in Kaapstad en dan kan je ineens je trui op zoeken en een lange broek met sokken en schoenen aantrekken.

Afgelopen week zijn we met de auto Signall Hill opgereden en hebben we daar heerlijk gepicknickt terwijl de zon langzaam onder ging. Vanaf de berg was dit een prachtig uitzicht zo over de kustlijn. Toen de zon onder was zijn we een stukje richting Lions Head gereden, deze berg loopt verder in Signal Hill en vanaf die kant zagen we hoe het donker werd en de lichtjes van Kaapstad te voren kwamen, echt onbeschrijflijk mooi. Ik blijf mij elke dag weer verbazen hoe mooi Kaapstad is.

Ook heb ik mijn laatste berg die op mijn to-do lijstje stond beklommen. Zaterdag ochtend na 2 avonden flink door te hebben gehaald met Jessy stond ik naast mijn bed met het idee waarom gaan we op dit moment van de dag Devils Peak beklimmen. Devils Peak is de berg naast de Table Mountain en die moet natuurlijk ook afgevinkt worden. Ik ben uit bed gerold, heb mijn sport outfit aangetrokken en ben richting de stad gegaan. Jessy en Joris waren al in de stad en daarna gingen we Sushi eten. Echt leuk hier heb je een sushi bar bij Green Market Square en dan zit je daar en dan komen er allerlei Sushi gerechten voorbij op een bordje via een lopende band en kan je zelf kiezen welke je lekker vindt. We moesten natuurlijk wel even een goede bodem leggen om daarna te gaan hiken. Rond 12 uur zijn we met de taxi richting Table Mountain gereden en werden we daar afgezet. De eerste paar meters waren het stuk van Platteklip George, ik kreeg gelijk flashbacks want dit is het begin van de Tafelberg waar je al uitgeput bent na een aantal treden. Gelukkig kwamen daarna de wat mooiere stukjes en liep je over een grind paadje langs de bloemetjes en maakten we onze eerste stop bij een watervalletje, heerlijk verfrissend want wij gingen natuurlijk weer op het warmst van de dag onze hike beginnen. Het was echt afzien met 3 uur slaap en een helse klim, energieloos heb ik de berg bereikt en wat een uitzicht. Helaas moesten we toen we boven waren snel wat foto’s vastleggen en weer terug naar beneden want we moesten voor het donker beneden zijn. Dit was echt afzien, ik dacht mijn sportschoenen aan te trekken maar daar zat totaal geen grip op en ja hoor daar ging Joy, languit op haar stuitje, auw!! Met knikkende knieën en uitglijdend ben ik de berg afgegaan met hulp van mijn held Jessy. Maar we hebben Devils Peak beklommen!

Verder ben ik afgelopen week met Jessy mee geweest naar haar stage. Jessy loopt stage voor SEAP, deze organisatie zet zich in voor het schoolonderwijs in de townships. Elke ochtend brengt zij een bezoekje aan een school en geeft zij les aan deze kindjes. Ik stond echt versteld van de townships ik had er wel een idee bij, maar niet dat het gewoon één groot dorp lijkt waar gewoon een hoofdweg doorheen loopt waar je gewoon 80km kunt rijden en je overal gewoon kleine winkeltjes ziet die ze zelf hebben gemaakt van golfplaten. Het is hartverscheurend om het verschil te zien hoe de mensen daar leven en hoe wij hier in Kaapstad leven. Toen we bij de school aankwamen waren de kindjes super blij en riepen ze allemaal ‘teacher’. Iedereen wilde mij een duimpje geven want dat doen ze hier in Zuid-Afrika als ze je begroeten geven ze je een hand en net als wij onze ‘boks’ geven hebben hun ook zo hun eigen begroeting. We hadden deze dag 2 klassen want de juf was ziek.

Ik heb mijn ogen uitgekeken wat een respectvolle en goed luisterende kinderen. Alle kinderen zaten braaf op hun plaats te wachten tot we gingen beginnen, als er een paar gingen kletsen hoefde de juf alleen nog maar op haar fluitje te blazen en ze waren stil. Wat heel apart is op deze scholen dat Jessy verteld haar les in het engels en de juffrouw verteld het dan in Xhosa, dit is de taal die de meeste kinderen hier spreken in Zuid-Afrika. Dit maakt het voor ons lastig want wij kennen geen Xhosa dus soms hebben we geen idee wat de kinderen bedoelen. We hebben lekker geknutseld met de kids en daarna wilde ik een verhaaltje voorlezen in de groep, maar alle kinderen kropen bij mij op schoot maar dat ging natuurlijk niet werken want dat werd trekken en duwen maar gelukkig was het ‘fluitje’ er nog en de kindjes zaten braaf weer op hun plek om naar mij te luisteren. Het geeft mij echt een voldoening om deze kindjes te helpen want het zijn echt schatjes!!

Ik begin natuurlijk pas om 15:00 op mijn werk dus heb nu overleg gehad en ze kunnen mij hulp heel goed gebruiken daar dus ze zijn blij met mijn komst. Ik ben nu aan het overwegen om mijn ochtenden door te brengen in de Townships.

Afgelopen weekend hebben we de verjaardag van Marianne en Bieke gevierd dat was erg gezellig, eerst drankjes doen in appartement vier met z’n allen en daarna voor de derde avond op een rij weer eens de stad verkennen. Zondag zijn we met Tessa, Joris, Marianne, Jessy en Susanne naar Kirstenbosch geweest om daar met het heerlijke weer te picknicken in het gras.

Op stage is het nu echt aftellen, nog zo’n 2 weken en dan nemen we alweer afscheid van de kinderen. Vrijdag 31 mei wordt onze laatste dag en dan zaterdag 1 juni heb ik een pre-meeting hier in de stad voor onze reis, want zondag 2 juni is het zover!!!! Op naar de Victoria Falls met Tessa. We beginnen onze reis in Kaapstad en dan vertrekken we in een truck met zo’n 30 man richting Namibie, Botswana en Zimbabwe en eindigen we bij de Victoria Falls. Ik heb er nu al zin in, al moeten er natuurlijk nog wel een aantal voorbereidingen getroffen worden. Onze reis eindigt 22 juni en dan blijven we nog 2 nachtjes bij de Victoria Falls en dan vliegen we 24 juni terug naar Kaapstad want dan kan ik Jessy, Joris, Leon en Floor uitzwaaien want die gaan daarna zelf deze reis rijden. Dan heb ik nog een kleine week hier in het mooie Kaapstad en vlieg ik 2 juli weer terug om 3 juli weer om Nederlandse bodem te staan!!

Toch begin ik jullie wel te missen hoor ;) en helaas geen C@S voor mij maar dat halen we volgend jaar wel weer in.

Liefs en een dikke kus Joy